MBAS LUFTE
nji nat’ kam andrrue nji thikë
në nji dorë t’përgjakun
kam andrrue t’kaluemen!
ethet e ujës më kanë dridhë
dhe lotët më kanë pikue!
kam andrrue babën:
gjoksin e tij të biruem
me plumba;
Ju pëlqen!
kam andrrue nanën
që lotët ftyrën ja kishin la
me pyetje në buzët e zbehta
që u dridhshin n’pikëllim
a thue vorrin ku e ka?
dhe vllaun me vetlla t’ndeshuna
me ballin e rrudhun
që dishka thellë ish tuj mendu’
e ish ba gati diku me shku’…
kam andrrue katundin e djegun
qiellin mbi te të kuq nga zjarri…
e gjumi kur m’ka dalë
nji tubë rrezesh të freskta diellore
mëngjesi m’i ka falë…
HASAN MEKULI, Prishtinë, 1946
