“Ne dimë vetëm që nuk dimë asgjë. Ky është niveli më i lartë i dijes njerëzore”.

“Pikëllimi i thellë është po aq i pamundur sa lumturia e madhe”.

“Dy janë luftëtarët më të fortë: koha dhe durimi”.

“Për shkak të vetëbesimit me të cilin foli, askush nuk e kuptoi nëse ajo që tha ishte shumë e zgjuar apo budallallëk i madh”.

“Nëse të gjithë do të luftonin për atë që besojnë vërtet, nuk do të kishte më luftëra”.

“Për sa kohë i trembet vdekjes, njeriu nuk mund të zotërojë asgjë. Nëse nuk do të ekzistonte dhimbja, njeriu nuk do të njihte limite, nuk do të njihte vetveten”.

Leo Tolstoy, “Lufta dhe Paqja”

“Ai që dëshiron ta ndryshojë botën, fillimisht duhet të ndryshojë veten e tij.”

“Ka vetëm një të mirë: dituria. Dhe vetëm një të keqe: padituria.

“Mos u ngut të zësh miq, por, kur t’i zësh, mos i braktis.”

“Martohu, patjetër. Por të ra gruaja e mirë, do të jesh i lumtur; po të ra e keqe, do të bëhesh filozof.”

“I ndershmi mbetet gjithmonë fëmijë.”

“Mos harro se vepra dhe fjala të bëjnë dhe të zhbëjnë njëllojë”

“Mençuria fillon nga habia.”

Sokrati

“Asnjë njeri nuk mundet, për një kohë të gjatë, të mbajë një fytyrë për vete e një tjetër për botën. Herët a vonë do t’i ngatërrojë dhe nuk do të njohë më fytyrën e tij të vërtetë.”

“Le ta mbulojë shenjën sa të dojë, damka e saj do t’i sëmbojë gjithmonë në zemër.”

“Një dorë e pastër nuk ka nevojë të mbulohet me dorashkë…”

“Ajo nuk e kishte njohur kurrë barrën deri në momentin që ndjeu lirinë.”

“Damka ishte pasaporta e saj drejt vendeve ku asnjë grua tjetër nuk kishte guxuar të shkonte. Turpi, vetmia, dëshpërimi ishin mësuesit e saj dhe e kishin bërë më të fortë.”

Nathaniel Hawthonrne, “Damka e Turpit”