Gjuha Shqype

Përmbi za që lshon bylbyli, 
gjuha shqipe m’shungullon;
përmbi er’ që jep zymbyli, 
pa da zemren ma ngushllon.

Ndër komb’ tjera, ndër dhena tjera, 
ku e shkoj jetën tash sa mot, 
veç për ty m’rreh zemra e mjera 
e prej mallit derdhi lot.

Nji kto gjuhë që jam tue ndie, 
jan’ të bukra me themel 
por prap’ kjo, si diell pa hije, 
për mue t’tanave iu del. 
…………………………..

Ku n’breg t’Cemit rritet trimi 
me zbardh, Shqipe, zanin tand, 
e ku Drinit a burimi 
që shpërndahet kand e kand.

Geg’ e tosk’, malsi, jallia
jan’ nji komb, m’u da, s’duron; 
fund e maj’ nji a Shqipnia 
e nji gjuh’ t’gjith’ na bashkon.

Qoftë mallkue kush qet ngatrrime 
ndër kto vllazën shoq me shoq, 
kush e dan me flak’ e shkrime 
çka natyra vet’ përpoq.

Por me gjuhë kaq t’moçme e mjera 
si nj’bij’ kjo që pa prind mbet: 
për t’huej t’mbajshin dhenat tjera, 
s’t’kishte kush për motër t’vet.

E njat tok’ që je tue gzue, 
e ke zan’ tash sa mij’ vjet, 
shqiptaria, që mbet mblue 
sot nën dhe, edhe shqip flet.
/MekuliPress.com/ 
Shpërndaje dhe Pëlqeje MekuliPress